Sakrament Pokuty
Sakrament pokuty – nawrócenie i pojednanie
„Ci, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą”
/KKK 1422/
Jest to sakrament, w którym poprzez spowiedź można uzyskać przebaczenie za popełnione grzechy. Kapłani czynią to na mocy słów wypowiedzianych przez Jezusa Chrystusa do apostołów: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”.
Sakrament pokuty, zwany także sakramentem pojednania i nawrócenia, składa się z trzech aktów penitenta (spowiadającego się) oraz rozgrzeszenia udzielanego przez kapłana. Tymi aktami są: żal za grzechy, wyznanie grzechów oraz postanowienie wypełnienia za nie zadośćuczynienia i pokuty.
Niektóre grzechy, szczególnie ciężkie, są objęte ekskomuniką, najsurowszą karą kościelną, która nie pozwala na przyjmowanie sakramentów. Rozgrzeszenia z tych grzechów może udzielić tylko papież, miejscowy biskup lub upoważnieni przez nich kapłani. Jednak w przypadku niebezpieczeństwa śmierci grzesznika każdy kapłan, nawet pozbawiony prawa spowiedzi, może rozgrzeszyć z każdego grzechu i każdej ekskomuniki.
Ojciec Święty zaleca wszystkim spowiednikom troskę o to, „aby spowiedź nie stała się praktyką odpychającą i przykrą, szczególnie dla ludzi o słabej pobożności lub wchodzących na drogę nawrócenia”. Prosi także o zachowanie wielkiej delikatności w traktowaniu spraw związanych z szóstym przykazaniem, czyli: nie cudzołóż. Jan Paweł II zaleca też spowiednikom: „niech miłosierdzie będzie tym większe, im większy jest upadek moralny penitenta”.
Istotne informacje:
Człowiek wierzący korzysta z dobrodziejstwa sakramentu pojednania godnie i możliwie często, a bezzwłocznie w przypadku popełnienia grzechu ciężkiego (świadome i dobrowolne przekroczenie przykazań Bożych lub kościelnych w rzeczy ważnej).
Spowiedź św. w naszej Parafii pół godziny przed każdą Mszą św. oraz w czasie rekolekcji adwentowych i wielkopostnych w wyznaczonym czasie.
Warunki dobrej spowiedzi:
- Rachunek sumienia – przypomnienie sobie wszystkich grzechów od ostatniej, dobrze odprawionej spowiedzi.
- Żal za grzechy – boleść duszy z powodu zranienia Boga – Najlepszego Ojca. Bóg bez żalu nie odpuszcza żadnego grzechu.
- Postanowienie poprawy – postanowienie unikania wszystkich grzechów, zwłaszcza ciężkich oraz sposobności do grzechu. Postanowienie to dotyczy także naprawy wyrządzonego zła.
- Szczera spowiedź – wyznanie wszystkich zapamiętanych od ostatniej spowiedzi grzechów przed kapłanem (Boga nigdy nie okłamię).
- Zadośćuczynienie – wypełnienie zadanej przez kapłana pokuty i naprawienie wszystkich szkód (w miarę możliwości) wyrządzonych przez grzech.